หุ่นจ้ำม่ำคนนั้นเเฟนผมครับ - นิยาย หุ่นจ้ำม่ำคนนั้นเเฟนผมครับ : Dek-D.com - Writer
×

    หุ่นจ้ำม่ำคนนั้นเเฟนผมครับ

    ใครว่าคนน่ารักต้องตัวเล็ก อุ้มง่าย บอบบางเสมอไปล่ะครับ ดูอย่างเเฟนผมสิ น่าฟัดให้เเก้มกระจายให้หายหมั่นเขี้ยวซะที่เดียว

    ผู้เข้าชมรวม

    90

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    13

    ผู้เข้าชมรวม


    90

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 ต.ค. 67 / 17:13 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    Teaser


    "นี่ครับ"


    เขายื่นตลับกล่องไม้ให้ยายได้เปิดดูของด้านใน ใจหนึ่งก็ตื่นเต้นว่ายายตนจะชอบไหม


    "ปิ่น?"


    "ครับ"


    "สวยดี ช่างเลือกของนะเรา"


    "ผมให้พี่ในร้านเลือกให้นะครับ เห็นมันเหมาะกับยาย เลยซื้อมาฝาก"


    "เเต่ยายว่า มันเหมาะกับหลานมากกว่า 'ปิ่น เกล้า' หลานเก็บไว้นะ เเค่หลานมาหายาย ยายก็ดีใจมากเเล้ว" ยายยื่นคืนมาให้เขาเเละพูดต่อ


    "เก็บไว้ให้คนที่หลานว่าสมควรได้ดีกว่า เพราะว่าไม่นานก็น่าจะถึงวันนั้น"



    ...



    "พ่อ เดี๋ยวปิ่นตามไปกับชาวบ้านก่อนนะ"


    ปิ่นเดินมาบอกพ่อว่าตนจะไปตามช่วยชาวบ้านตัดไผ่เผื่อพ่อถามหา


    "ได้ เออ!..ไปชวนหลานยายจันทร์ด้วยก็ได้นะ เผื่อพ่อหนุ่มคนเมืองอยากมาช่วย"


    "ถ้าชวนยายจันทร์ปิ่นว่าได้มีปัญหา เเต่ถ้าว่าชวนเขามา ปิ่นก็ไม่รู้ว่าเขาจะมาไหม"


    "ไปชวนเขาดู เชื่อพ่อ"



    "งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ จะไปช่วยเขาขนต้นไผ่กลับวัด"


    "พาหลานยายไปช่วยด้วยสิ อยู่เเต่บ้านกับยายคงเบื่อ วานหนูปิ่นช่วยดูเเลคนเมืองด้วยนะลูก"


    "ครับ?"


    ดูเเลยายจันทร์ยังดูเเลง่ายกว่าคนข้างยายอีกนะครับ


    เเต่ทั้งผมกับยายยังไม่ได้พูดอะไรต่อ คนร่างสูงก็เดินออกไปหน้าบ้าน เเล้วหันกลับมาถามผมที่ยังนั่งอยู่เหมือนเชิงเเกมสั่งให้ลุกตาม


    "วัดไปทางไหน"


    "..เดี๋ยวผมพาไป"



    ...



    "พี่เกล้า!"


    เสียงเรียกที่คุ้นหู ทำเอาเกล้าคิดว่าตัวเองคงหูฝาดหูเพี้ยนไปเเล้ว เเต่ทว่ามันกลับไม่ใช่อย่างที่คิดซะอย่างงั้น เมื่อคนที่เอ่ยเรียกรีบวิ่งเข้ามาหา


    พร้อมกับถามประโยคที่ทำให้เกล้าถึงกับงงไปกันใหญ่


    "พี่จะหนีปิ่นกลับไปเลยเหรอจ๊ะ?!"


    ใบหน้าหล่อของหนุ่มคนเมืองถึงกับเเสดงอาการงงทันทีที่ได้ยิน


    ผมจะไปไหน ปิ่นหมายถึงอะไร?


    คิ้วหนาขมวดเข้าหากันพร้อมถามร่างเล็กตรงหน้าบ้าง


    "เเล้วพี่จะหนีเราไปไหน?"


    ร่างสูงถามกลับคนน้อง เพราะคนที่งงในงงของคำถามไม่เข้าใจที่ปิ่นพูด



    ...



    "เฮ้ย!!.."


    เสียงน้าต้อยร้องลั่นอีกครั้ง ทำเอาทั้งผมเเละพี่เกล้าต่างพากันมองไปยังต้นเสียงอีกหน


    "ระวังนะเว้ยเฮ้ย! มันกำลังไปทางเอ็ง!!"


    "น้าหมายถึงอะไรจ๊ะ ปิ่นไม่ค่อยได้ยิน"


    "งูเห่า!!"


    พลืบ!!..


    ขึ้นทันที! ปิ่นกระโดดเกาะร่างสูงทันที เกล้ารู้อากับกิริยาของร่างเล็กก็คว้าอุ้มอีกคนขึ้นเอว เพราะกลัวว่าปิ่นจะโดนอันตรายจากงูเข้า


    "อยู่ไหนเเล้ว!!? พี่เกล้ามันอยู่ไหนเเล้ว!!? ไป ๆ ปิ่นไม่เอางูเห่า"


    เเขนเล็กรัดคอร่างสูงเเน่นกว่าเดิม เสียจนเกล้าเเทบจะไร้อากาศหายใจ


    "ปิ่นเดี๋ยว คอ!..คอพี่!"


    งูเจ้ากรรมก็ดันว่ายเข้าหาทั้งคู่ เกล้าที่เห็นท่าไม่ดีกำลังจะก้าวเดินออกจากที่ยืนก็ต้องหยุดลง


    "อย่าขยับนะไอ้หนุ่ม อุ้มปิ่นมันอยู่เฉย ๆ นั่นเเหละ"

    .


    .


    .


    "งูพี่ก็ใหญ่เหมือนกันนะจ๊ะ!!:)"


    "??"


    ปิ่น!!!~

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น